Het was 1 december toen Rob zoals gewoonlijk vanuit zijn huis in Uden naar zijn werk op Schiphol reed. Hij is luchtverkeersleider bij de Koninklijke Luchtmacht en had die dag een middagdienst voor de boeg. “Ik zat nog geen 3 minuten in de auto toen ik auto’s op de Rondweg in Uden stil zag staan op een plek waar dat normaal nooit is. Toen ik dichterbij kwam zag ik dat het foute boel was: een tegemoetkomende auto was tegen een boom gereden.”

 Wat heb je gedaan?

“Ik heb direct de handrem op mijn auto gezet en ben uitgestapt. Dat deed namelijk niemand op mijn weghelft: sommigen stonden alleen maar stil, anderen probeerden zelfs door te rijden. Bij de plek van het ongeval trof ik gelukkig wel mensen aan, die bezig waren om 112 te bellen. Samen met een andere man ben ik bij de auto gaan kijken. Dat zag er niet goed uit. De bestuurder zat onder het bloed, hing voorover in zijn gordel en ademde zwaar. Toen we zeker wisten dat er geen brand in de auto zou ontstaan, ben ik op de achterbank gekropen en heb ik de nek van de bestuurder ondersteund. Ondertussen praatten we op hem in, zeiden we dat hij vol moest houden ondanks dat hij zelf aangaf ‘niet meer te kunnen’. Gevoelsmatig leek het een eeuwigheid te duren voordat de politie en ambulance er waren. Toen ze arriveerden is hij meegenomen met de ambulance naar het ziekenhuis.”

 En toen?

“Ik ben weer even naar huis gegaan. Ik was kletsnat van de regen en zat onder het bloed. Na een warme douche ben ik weer naar Schiphol gereden.”

 Heb je nog contact met het slachtoffer gehad?

“Ja, gelukkig wel. Anderhalve week na het ongeluk werd ik getagd in een bericht op Facebook en ben ik in contact gekomen met de man. Hij bleek nog geen kilometer bij ons vandaan te wonen. Hij heeft veel geluk gehad: zijn benen hebben weinig geleden. Wel heeft hij last van zijn bekken en gebroken ribben. En zijn vrouw vertelde ons dat ze in het ziekenhuis hadden gezegd dat hij niet ter plekke aan een inwendige bloeding is overleden omdat wij zijn hoofd rechtop hebben gehouden.”

Welke impact heeft dit ongeluk op jou gehad?

“Kijk, als militair heb je een bepaalde basistraining voor EHBO en reanimatie. Ik werk op zulke momenten op de automatische piloot. Ik ben blij dat ik hem heb kunnen helpen. Dat neemt niet weg dat ik nog vaak terugdenk aan het ongeluk. De eerste week vooral, omdat ik toen nog niet wist hoe het met hem was afgelopen. Nu word ik er vaak aan herinnerd, omdat ik elke dag langs de plek rijd en de beschadigde bomen zie. Ik ben blij dat het beter met hem gaat.”

Wat hoop je anderen mee te geven die in zulke situaties komen?

“Dat we elkaar moeten helpen. Mensen die na een ongeluk doorrijden moeten bij zichzelf te rade gaan. Natuurlijk hoeft niet iedereen uit te stappen, maar kijk of er genoeg mensen zijn en of er hulp nodig is. Het viel mij tegen hoeveel auto’s op die dag doorreden zonder te stoppen. Als je anderen kan helpen, moet je dat doen. Je kunt ook later naar je afspraak gaan.”

Oproep: Wie is jouw held?

Een voorbijganger die snel 112 inschakelt, een automobilist die eerste hulp verleent of iemand die zich heeft gezet voor de verkeersveiligheid. Naar die personen zijn wij op zoek!

In de nieuwe rubriek Held van NUL wil Brabant gaat voor NUL Brabanders in het zonnetje zetten die een goede daad hebben verricht op het gebied van verkeersveiligheid. Daar hebben we jouw hulp voor nodig: ken jij iemand die in deze rubriek past? Stuur ons dan een e-mail met een korte beschrijving van de heldendaad en de naam en contactgegevens van deze held op brabantgaatvoornul@brabant.nl. Wie weet lees jij er binnenkort over in deze nieuwsbrief.